زبان در حوزه عمومي- نيكفر

... دريغم آمد به نكته سنجيده و روشنگرانه اي كه محمدرضا نيكفر در بحثي دسته جمعي به نقش زبان در حوزه عمومي ما اشاره كرده است صرفا به لينك دادن بسنده كنم...
***
زبان در حوزهء عمومي

من به فارسي مي‌نويسم ولي با اين زبان مشکل دارم. زبان رايج زبان بنده‌پرور، توسري‌خورده، عرفان‌زده، دينخو، شعرناک، کم‌حوصله، ولنگ‌وواز و شلخته‌اي است. من زباني مي‌خواهم سکولار، فاخر، سربلند و دقت‌پذير. زبان رايج هنوز زبان يک «پابليک» مُدرن نيست و من نمي‌توانم در آن نقش يک "پابليک اينتلکتوآل" را بازي کنم. نوشتن به زبان توده خطرناک است. تو بايد استدلالت را ساده کني و اما و اگرها را برداري و بدين منظور بايد سخت به خودت اطمينان داشته باشي. من اما اين اطمينان را ندارم و نمي‌خواهم داشته باشم. من بدان فکر نمي‌کنم که براي که مي‌نويسم. در انتخاب سبک و واژگان هيچ عمدي ندارم و مخاطب خاصي را در نظر نمي‌گيرم. عده‌اي اين هنر را دارند که هم درست و سالم بنويسند و هم ساده. من ندارم. من ميان ادبيات و فلسفه مرز مي‌کشم و اين دو را دو چيز متفاوت مي‌دانم. فلسفه را تفکر مفهومي دقيق و استدلالي مي‌دانم و از اين رو از سخنوري اديبانه مي‌پرهيزم. نوشتن براي من يعني شکافتن و ترکيب کردن و استدلال کردن. مخاطبانم کساني اند که با استدلال من همراهي کنند يا مستدلانه در مقابل آن بايستند.
محمدرضا نيکفر
سايت نيلگون

نظرات

  1. با اینکه شرایط زبانی امروزه خیلی فرق کرده وتلاشهای خوبی برای پیوند زبان مکتوب و زبان محاوره شده ولی حرف این آقا هم کم راست نیست .

    پاسخحذف
  2. دانش‌نامهٔ ویکی‌پدیای فارسی با اختلافی زیاد از دیگر ویکی‌پدیاها عقب مانده و نیازمند کمک ایزانیان است. http://fa.wikipedia.org

    پاسخحذف

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار