پس از ظلمت، نور

 

فیلم در موردِ بسیار چیزهاست، از جمله در موردِ درکِ واقعیت، درکِ رویاها و فانتزی‌های‌مان، و در تجربه‌های مستقیمی که داریم و در پذیرشِ واقعیتی ورای آنچه می‌بینیم و می‌شنویم. … احساس‌هایی که آدم‌ها از تجربه‌هایشان دارند و آنچه که این‌ها در رویاها و ناخودآگاه برمی‌انگیزند، این‌ها کم‌وبیش به گونه‌ی مؤثری احساس می‌شوند. اگر این‌ها را حس نمی‌کردیم، زنده نبودیم. سکانسِ راگبی هم بخشی از این است. می‌تواند در اکنونِ فیلم در جایی دیگر از کره‌ی خاکی یا همچون اپیزودی دیگر از جوانیِ خوان [کاراکترِ اصلیِ فیلم] درک شود.

اغلب سینمای من را به ایده‌ی ناروایت ربط داده‌اند. اما این یک سینمای به تمامی روایی است. اینجا خطی آشکار است که ربط می‌دهد. اما باید اضافه کنم که موافق نیستم که سینما تنها در موردِ داستانگویی است، آنچنان که بسیاری می‌خواهند. شما در نقاشی هم داستان می‌گویید، اما نقاشی هم تنها در موردِ داستانگویی نیست. این تصویرها هستند که سینما و نقاشی را حرکت می‌دهند و آن نیروی انتقالِ احساس از دلِ تصویر و صدا. اما نگاهم این است که داستان باید به عنوانِ یک المانِ مشخص در میان باشد تا آنچه را که برای بیننده لازم است منتقل کند. … اینجا زمانِ حال همچون اسکلتی برای کلِ فیلم حاضر است و باید هم حضوری مؤثر داشته باشد. وقتی زن آهنگِ این یه رویاستِ نیل یانگ را می‌خواند، به یک روایتِ بی‌اندازه فشرده‌شده می‌ماند.

[در موردِ واکنش‌های منفیِ منتقدها] هیچ افسوسی ندارم، نه به این خاطر که فیلم کامل است. فیلم یک شیء نیست، مانندِ یک ساعت یا ماشین، بلکه بازتابی است از زمانِ ساختش. افسوسی ندارید از آنچه در 18 سالگی بودید. فیلم آن چیزی است که بود.

  • از گفتگوی خواندنیِ کارلوس ریگاداس با رابرت کولر در شماره‌ی تازه‌ی سینه‌است

 

نظرات

  1. بعد از یکی دو ماه گشتن حالا دیگه مطمئنم روی نت نمیشه پیداش کرد.
    هرچند سوال بی جاییه ولی شما لینکی ازش دارین؟
    راه دیگه ای برای دیدنش در ایران به ذهنم نمیرسه

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. با اجازه ی آقای مرتضوی
      حمیدرضا جان تقریبا هر فیلمی رو میتونی توی تورنت پیدا کنی.
      http://isohunt.com/torrents/?ihq=Post+Tenebras+Lux

      حذف
    2. من نسخه‌ی انلاینی ازش ندیده بودم حمیدرضا.
      ممنون از رضا.

      حذف
  2. ممنونم رضا جان.دو تا تورنت دانلود کردم که فایلهای rar فیک بودند.امیدوارم اینا درست باشند.
    ممنون جناب مرتضوی

    پاسخحذف
  3. سلام
    فیلم خوبی بود.من رو یاد سینمای زیرزمینی آمریکا در دهه 60 و 70 خصوصا فیلم های کنت انگر مینداخت.همون افراط بیش از حد در دست زدن به ساختار تجربی و همون فضای مایخولیایی و توهمی و یک نوع ترس درونی که ناشی از واقعیته و نه توهم.
    خیلی دوست دارم نظرتون رو در مورد جنبش سینمای زیرزمینی آمریکا که افرادی مثل کنت انگر و اندی وارهول و جوناس مکاس و جک اسمیت راه انداختند بدونم.دست زدن به فرم های تازه و دست گذاشتن روی مسائلی که خط قرمز جامعه هست و کیلومترها رد شدن از خط قرمز های جامعه و البته تاثیری که روی بقیه گذاشتن.مثلا کنت انگر که به نوعی الگوی اسکورسیزی و گاسپار نوئه و صدها کارگردان دیگه شد.البته اگر با این نوع سینما آشنایی داشته باشید نظرتون رو بدونم خوشحا میشم.
    ممنون

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. ممنون از توجه شما
      در موردِ سینمای تجربی/زیرزمینیِ آمریکا به زودی یکی دو نوشته در وبلاگ خواهند آمد. آنجا بحث می‌کنم در مورد این فیلمسازها ...

      حذف

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار