درباره‌ی «آواز هند»

 

جهانِ آوازِ هند دوپاره است، میانِ دو هنر، دو شیوه‌ی آفرینش، دو «نظامِ» متفاوتِ بازنمایی. از خودِ دوراس بشنویم: «همیشه با ایده‌ی نوشتن، با زبان درگیریم، وقتی که داریم [ایده‌های‌مان] را به نوشتن ترجمه می‌کنیم، درست؛ اما غیرممکن است که بشود همه‌چیز را ارائه کرد، هر چیزی را به حساب آورد. در حالی که با تصویر شما همه‌چیز را می‌نویسید، تمامِ فضای فیلم‌شده نوشته شده است». نوشتن با دوربین. دوراس با این حرف‌ها دقیقاً چه در ذهن داشت؟ حرف‌هایی که بهانه‌ی‌شان زنِ گَنگ بود، فیلمی که دوراس یک‌سال پیشتر از آوازِ هند ساخته بودش. تجربه‌ای که راهِ رسیدن به این دومی را هموار کرده بود.

 

از نوشته‌ای درباره‌ی آوازِ هندِ مارگریت دوراس در شماره‌ی تازه‌ی ماهنامه‌ی فیلم‌نگار.